Paris, 1977… Efsane soprano Maria Callas, lüks ama yalnız bir dairede son günlerini geçirirken, geçmişin yankılarıyla yüzleşmeye başlar. Maria (2024), Angelina Jolie’nin etkileyici performansıyla sahnelenen, Pablo Larraín’in yönetmenliğinde, Callas’ın ölümünden yedi gün önce yaşadıklarına odaklanan duygusal ve psikolojik bir dramatır.
Film, siyah‑beyaz sahnelerle çocukluğunu, sahne kariyerinin zirvesini ve büyük aşklarını gösterirken, renkli Paris kareleriyle Callas’ın yalnızlığını ve içsel çözülüşünü hissettirir. Görüntü yönetmeni Edward Lachman’ın çarpıcı ışık kullanımı, her sahnede bir opera eserinin melodramatik yoğunluğunu yansıtır.
Angelina Jolie, Maria Callas’ı öylesine derinlikli canlandırıyor ki; Vogue’un eleştirisi bu performansı “en iyi performanslarından biri” olarak nitelendirdi. Film, seyirciye duygusal olarak dokunuyor ve Jolie, sette bu rolün kendisini “sanatçı olarak yeniden korkuttuğunu” söylüyor—bu deneyim ona “başarısızlık için güvenli bir alan” sağladı.
Konuk oyuncular Pierfrancesco Favino (Ferruccio Mezzadri) ve Haluk Bilginer (Aristotle Onassis) gibi isimler, Callas’ın yakın çevresini güçlü bir şekilde yaşatıyor. Onassis’in dramatik geri dönüşü, filmin duygusal doruğu olarak öne çıkıyor.
İzleyici, Callas’ın Paris’te geçirdiği veda sürecini bir “hayalet hikâyesi” gibi izler. Yönetmen Larraín’in önceki iki güçlü kadın biyografisi—Jackie (2016) ve Spencer (2021)—bu filmle anlamlı bir üçleme niteliği kazanıyor.
Filmin eleştirmenlerce yüksek puan almasıyla ilgi kazanması ve Angelina Jolie’nin Golden Globe adaylığı da dahil olmak üzere görünen başarılar, bu biyografik çalışmayı 2024’ün en etkileyici yapımlarından biri haline getiriyor.
