Hamburg’da yaşayan çift Tim ve Olivia, bir sabah uyanır ve dairelerinin dışının devasa, siyah bir tuğla duvarla çevrildiğini fark ederler. İçerideki komşularıyla birlikte, bu esrarengiz yapının nasıl ortaya çıktığını ve ne anlama geldiğini anlamaya çalışarak çaresizce çıkış yolu aramaya başlarlar.
Her yeni gün, sır tuğlaların ardında saklanan gizemi derinleştirir. Duvarın şekli, katmanları ve dokusu incelendikçe, Tim ve Olivia yalnızca fiziksel olarak değil, psikolojik olarak da bu yapı tarafından kuşatılmış hissederler. İçerideki diğer daire sakinleriyle iletişim kurmaya çalışmak, güven ve paranoya arasında ince bir çizgi oluşturur.
Film, tek bir mekânda yoğunlaşan anlatımıyla, insanın izolasyon, yalnızlık ve bilinmezlik duygularını metaforik bir yapı üzerinden sorguluyor. Gizem çözümü ilerledikçe ortaya çıkan ağır ve kasvetli atmosfer, karakterlerin içsel gerilimlerini görünür hale getiriyor. Her ipucu, hem kurtuluş hem de daha büyük bir tehlikenin habercisi olabilir.
Tuğla, modern insanın kendini inşa ettiği ve ardından içine hapsolduğu sosyal izolasyon metaforunu klostrofobik görselliğiyle işleyen, yavaş ancak etkileyici bir gerilim-dram yapımıdır.